JAPOŃSKI TEATR NŌ o jednej z klasycznych, japońskich tradycji widowiskowych opowie Jakub Karpoluk, doktorant PAN. Spotkanie połączone z pokazem filmów dokumentalnych Nōgakushi (Mistrz sztuki nō) w reżyserii Tanaki Chiseko, fragmentów nagrań sztuki Dōjōji (Świątynia Dōjōji) w wykonaniu szkoły Kanze, sztuki Tsuru (Żuraw) w wykonaniu szkoły Kita oraz materiały autora prezentacji (kostium, wachlarze, yōkyoku- partytury dramatów, zdjęcia).
Dodatkowo prezentacja shimai (tańców) w wykonniu autora prezentacji oraz nagrań ze spektakli klubu aktorów amatorów nō z Uniwersytetu Waseda- Waseda Kitakai.
Nō (umiejętność, talent, sztuka), jeden z trzech (obok bunraku i kabuki) gatunków japońskiego teatru klasycznego. Jest to teatr poetycki i muzyczny. Jego korzeniami są wcześniejsze formy widowiskowe chińskie i japońskie, sakralne i świeckie, m.in.: dengaku, sarugaku, ennen.
Jakub Karpoluk. Absolwent Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Student IV roku studium doktoranckiego Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Zajmuje się kinem i teatrem japońskim.
Stypendysta The Japan Foundation i IS PAN. W roku akademickim 2007/2008 odbył roczny staż naukowy na Uniwersytecie Waseda, w Tokio, pod opieką prof. Komatsu Hiroshiego.
Aktor amator teatru nō. Członek stowarzyszenia Waseda Kitakai. Występował w amatorskich spektaklach na scenie tokijskiego teatru nō Kita ryū im. Kita Roppeity XIV oraz na scenie akademickiej Uniwersytetu Waseda. Uczeń aktorów shite Kita ryū Satō Akio i Satō Hiroyasu.
Opublikował, m.in.: Początki kina w Japonii, w: Japonia okresu Meiji. Od Tradycji ku nowoczesności, red. Beata Kubiak Ho-Chi, Nozomi, Warszawa 2006 oraz Kabuki, przesrzeń pustki oraz obrazy przestrzeni liminalnej w filmach Matsumoto Toshio, w: Czas przestrzeni, red. Krystyna Wilkoszewska, Universitas, Kraków 2009.
0 komentarze:
Prześlij komentarz