czwartek, 25 lutego 2010

KOREAŃSKI TEATR P'ANSORI - WIDOWISKO JEDNEGO AKTORA


Muzeum Azji i Pacyfiku zaprasza na spotkanie z koreanistką dr Ewą Rynarzewską z cyklu Teatry Azji; http://teatryazji.blogspot.com.

KOREAŃSKI TEATR P'ANSORI - WIDOWISKO JEDNEGO AKTORA
Niedziela, 28.02., godz. 16.00
Miejsce: Galeria Azjatycka, Freta 5, Warszawa
Wstęp Wolny



Dr Ewa Rynarzewska - koreanistka  i tłumaczka literatury koreańskiej.

   Wielokrotna  stypendystka Fundacji Koreańskiej (Korea Foundation, Foundation of  Korean Art and Literature, Ministerstwa Edukacji Republiki Południowej).  Od 2002 roku związana z Zakładem Japonistyki i Koreanistyki Uniwersytetu  Warszawskiego. Specjalizuje się we współczesnej i klasycznej literaturze  koreańskiej, szczególnie w dziedzinie tradycyjnych widowisk dawnej  Korei i współczesnego dramatu południowokoreańskiego. Zajmuje się  również badaniami tradycyjnej kultury i estetyki koreańskiej. W latach  1999-2001 pobierała nauki tradycyjnego tańca koreańskiego w Seoulu  pod kierunkiem prof. Kim Mae-ja (Changmu Dance Company) i prof. Song  Mi-suk, występując z zespołem Changmu (10.1999; 9.2000) oraz w Instytucie  Techniki i Sztuki Japońskiej Manga (5.2000). Od lipca do października  2002 przeszła w Korei kurs tradycyjnej muzyki ludowej Samulnori,  prowadząc następnie dla studentów warszawskiej Koreanistyki zajęcia  nauki gry na bębnie changgo oraz inicjując powstanie polskiego zespołu Samulnori-Meari.  Autorka przekładów współczesnych dramatów południowokoreańskich  twórców, m.in. Lee Kang-baeka (Lee Kang-baek. Dramaty, Warszawa  1998), O T’ae-sǒka (Teatr O T’ae-sǒka, Warszawa 2004) i  Ch’oe In-huna (Mit we współczesnym dramacie koreańskim. Twórczość  Ch’oe In-huna, Warszawa 2004), a także współczesnej powieści  koreańskiej Smak języka Jo Kyung-ran (Wydawnictwo Łyński  Kamień, Warszawa 2009). W swoim dorobku ma wiele artykułów, poświęconych  literaturze koreańskiej, opublikowanych w cyklu Historia literatury  światowej (Wydawnictwo SMS, Bochnia-Kraków), zjawiskom współczesnego  teatru południowokoreańskiego („Teatr” 3/2007, 2/2008; „Dialog”  4/2008, 5/2008), a także fundamentalnym koncepcjom estetyczno-filozoficznym,  jak han („poczucie tragicznego niespełnienia”) („Azja-Pacyfik”,  10/2007) oraz shinmyǒng („szaleńczej, graniczącej z ekstazą  radości”) (w: Codes and Rituals of Emotions in Asian and African  Cultures, (ed. by Nina Pawlak), Dom Wydawniczy ELIPSA, Warszawa  2009). Obecnie przygotowuje książkę na temat rozwoju współczesnego  dramatu i teatru koreańskiego. 



1 komentarze:

  1. Musze przyznać, że jeszcze nie miałam okazji nawet oglądać żadnej sztuki azjatyckiej. Często chodzę do teatru https://teatrszekspirowski.pl jednak tą koreańską sztuką bardzo się zainteresowałam. Koniecznie muszę poszukać w internecie i może gdzieś znajdę jakieś nagranie ze spektaklu.

    OdpowiedzUsuń